canva.com

Stwardnienie rozsiane: objawy, leczenie i postępowanie choroby

Stwardnienie rozsiane, inaczej SM lub z łaciny sclerosis multiplex, to przewlekła choroba układu nerwowego. Przebiega ona w rzutach różnego rodzaju dolegliwości lub ma stale postępujący charakter. Może prowadzić do niepełnosprawności. Najczęściej występuje między 20. a 40. rokiem życia. Jest chorobą nieuleczalną.

Przyczyny i objawy stwardnienia rozsianego

Pomimo tego, że stwardnienie rozsiane nie jest znane od dziś, to do tej pory wciąż nie podano jednoznacznych przyczyn zachorowania. Mówi się jednak o przyczynach takich jak:
  • Czynniki genetyczne, większe ryzyko zachorowania ma osoba, która jest spokrewniona w pierwszym stopniu z chorym
  • Miejsce urodzenia, ponieważ im dalej od równika, tym większa jest szansa na zachorowanie
  • Zanieczyszczenie środowiska, palenie tytoniu, niedobór witaminy D
canva.com

Dolegliwości, które mogą występować jeszcze przed usłyszeniem diagnozy to: nieuzasadnione zmęczenie, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia czucia w obrębie kończyn. W czasie choroby mogą pojawić się m.in.
  • Zaburzenia równowagi
  • Objaw Lhermitte'a
  • Skurcze mięśniowe
  • Nietrzymanie moczu
  • Sztywność mięśni
  • Drżenia mięśniowe
  • Zawroty głowy
  • Zaburzenia nastroju, w tym depresje
  • Dysfunkcje seksualne
  • Zaburzenia mowy, mowa spowolniona
  • Upośledzenie pamięci
  • Zaburzenia koncentracji
  • Zaburzenia poznawcze

Przebieg choroby

Stwardnienie rozsiane to choroba o charakterze zapalnym, dochodzi w niej do wieloogniskowego uszkodzenia tkanki nerwowej. Najbardziej atakuje komórki nerwowe, glejowe oraz komórki odpornościowe mózgu. Organizm wyzwala odpowiedź autoimmunologiczną przeciwko osłonkom mielinowym, które zostają uszkodzone, co ostatecznie prowadzi do zaburzeń przewodzenia informacji pomiędzy mózgiem a resztą ciała człowieka.

Czynniki, które jeszcze bardziej mogą zwiększyć zachorowanie na stwardnienie rozsiane to m.in. choroby tarczycy, zakażenie wirusem Epstein-Barr wywołujące mononukleozę, zapalenie jelit oraz cukrzyca typu I.

Diagnostyka stwardnienia rozsianego

Na ten moment, żeby dowiedzieć się, że choruje się na stwardnienie rozsiane, nie ma jednoznacznie konkretnego badania. Lekarze jednak decydują się na badania takie jak:
  • Rezonans magnetyczny głowy
  • Badanie płynu mózgowo rdzeniowego poprzez wykonanie nakłucia lędźwiowego
  • Badania elektrofizjologiczne
  • Testy na obecność przeciwciał przeciw białkom mieliny

Rodzaje stwardnienia rozsianego

  • Postać rzutowo-remisyjna: to najczęściej występująca postać choroby, ma charakter rzutów i emisji, czyli okresów występowania rzutów choroby oraz stanu, w którym u pacjentów nie występują większe objawy. Zazwyczaj występuje u osób przed 40 rokiem życiem.
  • Postać wtórnie-postępująca: występuje u pacjentów, którzy od dłuższego czasu mierzyli się z postacią rzutowo-remisyjną, po tym okresie dochodzi do stałego rozwijania się choroby.
  • Postać pierwotnie postępująca: od początku choroba postępuje w sposób stopniowy, ciągle się zwiększa.
  • Postać pierwotnie postępująca z rzutami: rzadziej występująca postać choroby, gdy od początku choroba postępuje i w tym czasie pojawiają się rzuty.
canva.com

Leczenie stwardnienia rozsianego

Obecnie stwardnienie rozsiane nie jest chorobą, którą da się wyleczyć. Jednak można poddać się różnego rodzaju terapiom oraz leczeniom, które mogą załagodzić przebieg, a nawet zahamować postępowanie choroby. W trakcie rzutów najczęściej stosuje się preparaty steroidowe. W przypadku gwałtownego przebiegu stosowane są leki immunosupresyjne. Pacjenci chorujący na stwardnienie rozsiane mogą się również zdecydować na fizjoterapię.

W rozmowie z "Medonet" prof. Halina Bartosik-Psujek mówiła:
Obecnie obszar stwardnienia rozsianego to jeden z najszybciej rozwijających się obszarów terapeutycznych. Widać to w tempie rejestracji nowych terapii o innowacyjnym mechanizmie działania. Rozwój medycyny w tym obszarze sprawił, że pacjenci, cierpiący na dotąd nieleczone postaci SM, zyskali możliwość leczenia za pomocą nowoczesnych terapii, które spowalniają znacząco rozwój choroby.
Dr Pokryszko-Dragan w jednej z rozmów tłumaczyła:
Nowoczesne terapie spowalniające przebieg SM mogą w pewnym zakresie ograniczyć rozwój zaburzeń poznawczych. W niewielkim stopniu można je łagodzić przy zastosowaniu leków i suplementów poprawiających metabolizm i krążenie mózgowe. Natomiast udowodniony pozytywny wpływ na funkcjonowanie poznawcze u osób z SM ma wczesne i regularne stymulowanie aktywności umysłowej.
Wydawcą depesza.fm jest Digital Avenue sp. z o.o.
Obserwuj nas na
Udostępnij artykuł
Facebook
Twitter
Następny artykuł