Komunizm w Polsce - najważniejsze informacje o tym ustroju polityczno-społecznym
Czym jest komunizm?
Przyglądając się ideologii komunistycznej, można łatwo zauważyć, że ustrój miał na celu wprowadzenie jak największej równości oraz wspólnoty w życiu społecznym. Chodziło również o z pozoru racjonalne kierowanie życiem gospodarczym. To bezklasowa forma organizacji, gdzie wszyscy są sobie równi. Sama nazwa, komunizm, oznacza z łaciny "wspólny" i "powszechny".
Mianem komunizmu określa się potocznie ustrój w państwach rządzonych przez partie komunistyczne. Jest to swego rodzaju walka klas, która ma na celu całkowitą rezygnację z kapitalizmu. Jest to również przejęcie całości władzy właśnie przez klasę robotniczą. Państwo staje się zatem egalitarne i bezklasowe.
Równość i wspólnota w organizacji życia społecznego wiąże się jednak z kiepskim rozwojem społeczności, która w większości pozostaje bez ambicji, ponieważ nie widzi sensu pięcia się po szczeblach kariery zawodowej. Dodatkowo komuniści podważali również znaczenie więzi narodowych, równość miała panować we wszystkich dziedzinach życia społecznego, a idea wspólnoty to również zniesienie własności prywatnej.
Założenia komunizmu
Komunizm to przede wszystkim ideologia postulująca równość w kierowaniu życiem gospodarczym. W Polsce ten ustrój społeczny funkcjonował przez ponad czterdzieści lat. Skutkowało to tym, że każdy obywatel miał być sobie równy. Własność prywatna była czymś niespotykanym, a większość rzeczy należała po prostu do państwa. To skutkowało tym, że ludzie, a w szczególności pracownicy, nie szanowali sprzętów, których używali na co dzień.
Społeczeństwo miało być w założeniu bez podziałów klasowych oraz bez wyzysku, a więc egalitarne. Dla komunistów nie miały wielkiego znaczenia więzi narodowe czy religia. W teorii marksistowskiej komunizm był najwyższą formą organizacji społecznej.
Komunizm w Polsce
Komuniści mieli w Polsce silną pozycję, dzięki poparciu ZSRR. Oczywiście wpływ na to miała II Wojna Światowa. W 1939 roku rozpoczęto wyniszczanie polskości na kresach. Rządzącym zależało przede wszystkim na pozyskaniu polskich intelektualistów, którzy mieli sprzyjać idei komunistycznej. Na wschodzie zmieniano polskie uczelnie na sowieckie, pojawiały się pomniki ku czci marksistowskich działaczy, a także robiono wszystko, aby wyplenić wszystkie elementy, symbolizujące polskość. Władze komunistyczne wykazywały również niechęć do Katolickiego Kościoła.
W ramach podjętych działań, powoli znoszono również polskie święta. To wtedy 8 marca stał się Dniem Kobiet, a 1 maja Dniem Pracy.
Po zakończeniu wojny, komuniści stworzyli podległy sobie rząd, w którym znajdowali się m.in. Osóbka-Morawski, Andrzej Witos oraz Stanisław Radkiewicz. W latach 40' w Polsce zorganizowano Urząd Bezpieczeństwa, a także zbrojne zaplecze. Przeciw żołnierzom AK występowali zarówno Sowieci, jak i polscy komuniści. Kiedy Stalin w 1944 podjął decyzję o przemianowaniu PKWN na Rząd Tymczasowy, rozpoczęła się historia powojennej Polski komunistycznej. W rezultacie rząd podlegał Kremlowi, a kolejne wyniki wyborów były fałszowane.
Dopiero rok 1989 okazał się wybawieniem dla Polaków, a komunizm został obalony.
Partia komunistyczna
Ruch Komunistyczny wywodzi się od marksizmu, a partia komunistyczna odwoływała się właśnie do tej ideologii. Charakteryzowała się skrajnie lewicowymi poglądami. Na początku XX wieku były one bardzo radykalne i odnosiły się bezpośrednio do uspołecznienia środków produkcji, a także istotnych zmian stosunków społeczno-gospodarczych. Obecnie partie komunistyczne mają bardziej umiarkowane poglądy, które są zdecydowanie bliższe socjaldemokracji.
Proradzieckie partie komunistyczne znajdujące się na Zachodzie, przeżyły kryzys ideowy w 1956 roku. To wtedy ich poglądy stały się bardziej umiarkowane, a w latach 70' część z nich przyjęła nazwę eurokomunizmu. Obecnie wiele partii komunistycznych dystansuje się od ZSRR.
