Włodzimierz Cimoszewicz - kariera polityczna polityka polskiej lewicy
Włodzimierz Cimoszewicz: wiek, wykształcenie, partia, Twitter
- Nazwisko i imię: Cimoszewicz Włodzimierz
- Data urodzenia: 13.09.1950 r.
- Miejsce urodzenia: Warszawa
- Partia: Sojusz Lewicy Demokratycznej
- Wzrost: 176 cm
- Rodzina: żona Barbara, córka Małgorzata, syn Tadeusz
- Twitter: twitter.com/CimWlodzimierz
- Kontakt: biuro@cimoszewicz.eu
Włodzimierz Cimoszewicz: studia, kariera zawodowa
Włodzimierz Cimoszewicz urodził się 13 września 1950 roku w Warszawie. Ukończył XIX Liceum Ogólnokształcące w Warszawie, a później studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Cimoszewicz uzyskał tytuł doktora nauk prawnych ze specjalizacją prawa międzynarodowego.
W latach 1972-1985 pracował w Zakładzie Organizacji Międzynarodowych Instytutu Prawa Międzynarodowego WPiA UW. Najpierw jako asystent, później jako adiunkt. W latach 1980-1981 Cimoszewicz przebywał na stypendium w Nowym Jorku. W 2006 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie w Białymstoku. Pracował w Katedrze Prawa Międzynarodowego.
Początki kariery politycznej Cimoszewicza
Swoją karierę polityczną Włodzimierz Cimoszewicz rozpoczynał od angażowania się w działalność młodzieżówek. W czasie studiów był działaczem Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich. W tej drugiej organizacji pełnił funkcję przewodniczącego na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1971 roku Cimoszewicz wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 roku miał zostać zarejestrowany jako kontakt operacyjny przez Służbę Bezpieczeństwa. W oświadczeniu lustracyjnym zaprzeczał, jakoby działał jako tajne źródło informacji. W 2001 roku Sąd Lustracyjny uznał, że Włodzimierz Cimoszewicz złożył prawdziwe oświadczenie lustracyjne.
W 1985 roku Cimoszewicz na kilka lat wycofał się z polityki i zajął się gospodarstwem swoich teściów w Kalinówce Kościelnej. Do aktywności wrócił w 1989 roku. Startował do Sejmu z ramienia PZPR i został posłem. Uzyskał wówczas po raz pierwszy mandat poselski.
Cimoszewicz w III RP: poseł, minister, premier
W 1990 roku Włodzimierz Cimoszewicz wystartował w wyborach prezydenckich.
Zdobył 9,21% głosów, zajmując ostatecznie czwarte miejsce. Był kandydatem Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej.
Później, już z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej, startował w kolejnych wyborach parlamentarnych. Mandat posła sprawował od 1989 do 2005 roku.
W latach 1990-1991 był przewodniczącym Parlamentarnego Klubu Lewicy Demokratycznej. W 1991 roku odmówił objęcia funkcji przewodniczącego w Klubie Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był to protest wobec objęcia mandatu poselskiego przez Leszka Millera zamieszanego w sprawę tzw. pożyczki moskiewskiej. W 1999 roku Włodzimierz Cimoszewicz wstąpił do nowo powstałego Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Od 1993 do 1995 roku w rządzie Waldemara Pawlaka był ministrem sprawiedliwości, prokuratorem generalnym oraz wicepremierem. Zajmował się m.in. zwalczaniem korupcji. W 1995 roku, po zmianie rządu, objął funkcję marszałka Sejmu.
1 lutego 1996 roku, po dymisji Józefa Oleksego, ówczesny prezydent Aleksander Kwaśniewski powierzył Cimoszewiczowi misję tworzenia rządu. Jako prezes Rady Ministrów pracował przez dwa lata. Pełnił ją m.in. podczas powodzi tysiąclecia, kiedy to zasłynął z niefortunnej wypowiedzi. Pytany o to, czy rząd wypłaci ubezpieczenia powodzianom, odpowiedział:
Trzeba było się ubezpieczyć.
Po latach przyznał, że to zdanie przylgnęło do niego na długo. Zaraz potem miał dodać, że rząd oczywiście pomoże, ale tej części odpowiedzi opinia publiczna już nie usłyszała. W wywiadzie udzielonym tygodnikowi "Przekrój" mówił:
Próbowałem wydobyć to nagranie z archiwów TVP, ale mi go nie udostępniono. Dziennikarska manipulacja pozwoliła zaprezentować mnie jako człowieka nieczułego, zimnego, takiego, którego nie obchodzi los tysięcy poszkodowanych ludzi
Cimoszewicz ministrem i kandydatem na prezydenta
W 2001 roku, kiedy do władzy w kraju doszła lewica, Cimoszewicz został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Leszka Millera. 16 kwietnia 2003 roku wspólnie z prezesem Rady Ministrów desygnował dokument potwierdzający chęć wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Jako minister spraw zagranicznych pracował także w pierwszym i drugim rządzie Marka Belki.
W 2005 roku zrezygnował z udziału w kolejnych wyborach do Sejmu. Ostatecznie jednak zdecydował się na start w wyborach prezydenckich nakłaniany do tego przez byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego i Stowarzyszenie Ordynacka. Choć był nadal członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, wystartował w nich jako kandydat niezależny. Szefem komitetu wyborczego Cimoszewicza została Jolanta Kwaśniewska, a szefową sztabu wyborczego Katarzyna Piekarska.
Po ogłoszeniu kandydatury były prezes Rady Ministrów został wezwany na przesłuchanie przez komisję śledczą ds. Orlenu. Choć deklarował, że sam stanie przed Trybunałem Stanu, ostatecznie do tego nie doszło.
Niedługo potem Włodzimierz Cimoszewicz złożył jednak rezygnację z kandydowania na fotel prezydenta RP. Podczas konferencji prasowej Włodzimierz Cimoszewicz tłumaczył, że w kampanii
W 2007 roku Włodzimierz Cimoszewicz został senatorem. Dwa lata później został kandydatem na sekretarza Rady Europy. Jego najpoważniejszym kontrkandydatem był norweski premier, z którym ostatecznie przegrał to starcie. W 2011 roku ponownie wszedł do Senatu jako kandydat niezależny. Został przewodniczącym komisji spraw zagranicznych.
Cimoszewicz w Parlamencie Europejskim
W 2019 roku Włodzimierz Cimoszewicz wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Był kandydatem Koalicji Europejskiej, jako kandydat związany z Sojuszem Lewicy Demokratycznej. Pracuje m.in. w komisji spraw zagranicznych.
Rodzina Włodzimierza Cimoszewicza
Włodzimierz Cimoszewicz jest synem Mariana i Teresy. Marian Cimoszewicz był zawodowym wojskowym. Pracował m.in. na Wojskowej Szkole Technicznej. Żoną Cimoszewicza jest Barbara Aponowicz, z którą polityk ma dwoje dzieci: córkę Małgorzatę i syna Tadeusza. Od 1985 roku prowadzi gospodarstwo rolne w Kalinówce Kościelnej.
