Wścieklizna jest bardzo groźną chorobą. Jakie są jej objawy? Jak chronić przed nią zwierzęta?
Wścieklizna jest szalenie niebezpieczna. To jedna z najbardziej śmiertelnych chorób. Praktycznie każde zachorowanie kończy się śmiercią. To dlatego tak ważne jest to, aby chronić przed nią zwierzęta. Zwłaszcza, że ta wirusowa choroba może przenieść się również na człowieka. Co jeszcze warto o niej wiedzieć? Sprawdź w naszym artykule!
Wścieklizna - najważniejsze informacje
Wścieklizna to choroba, którą może się zarazić każdy ssak, w tym również człowiek. Najczęściej jednak dotyka mięsożernych zwierząt, a więc psów, kotów czy lisów. Z badań wynika, że każdego roku na całym świecie na wściekliznę choruje 27 tys. zwierząt (dotyczy tylko odnotowanych przypadków), a z powodu zakażenia wirusem wścieklizny umiera 55 tys. osób na całym świecie. 24 tys. z nich mieszka w Afryce.
Niestety od momentu wystąpienia objawów klinicznych jest już za późno na pomoc. Ludzkość nie zna lekarstwa na tę chorobę. Na początku zakażenia człowieka nie daje żadnych sygnałów ostrzegawczych. Z chorobą można zatem walczyć jedynie poprzez odpowiednią profilaktykę.
Ochroną są przede wszystkim obowiązkowe szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie, a także psów. Chorobę może przenosić przede wszystkim dzikie zwierzęta, dlatego tak ważne jest to, aby ich unikać.
Do zakażenia dochodzi w sytuacji, chore zwierzę, np. ugryzie albo zadrapie człowieka. Wirus przenosi się ze śliną chorego zwierzęcia, a więc wystarczy chwila nieuwagi, aby się zakazić. Warto pamiętać o tym, że nawet dotknięcie martwego mięsożercy może doprowadzić do infekcji.
Przebieg choroby jest bardzo intensywny. Wirus wścieklizny atakuje bowiem mózg, a dokładniej wywołuje stan zapalny oraz uszkodzenie ośrodków, które są niezbędne do przeżycia.
Objawy choroby
Jest wiele objawów choroby, o czym warto pamiętać. Ich przyczyną jest najczęściej zapalenie mózgu, które występuje w związku z zakażeniem wirusem.
Najczęściej wyróżnia się trzy stadia przebiegu choroby, choć nie każde zwierzę musi przejść je wszystkie.
Objawy stadium zwiastunowego, które trwa od 1 do 3 dni:
- gorączka,
- rozszerzone źrenice,
- niepokój, nerwowość,
- lizanie albo gryzienie miejsca po ugryzieniu,
- chowanie się,
- bycie przestraszonym.
Drugie stadium, szałowe, trwa od 1 do 7 dni:
- większa reakcja na bodźce słuchowe oraz wzrokowe,
- nadpobudliwość,
- unikanie światła,
- brak kondycji ruchowej,
- łapanie wyimaginowanych obiektów,
- wykazywanie agresji.
Trzecie stadium to porażenie, trwające od 2 do 4 dni. Najczęściej pojawia się po 1 do 10 dni od momentu wystąpienia pierwszych objawów. Może pojawić się bezpośrednio po pierwszym stadium:
- ślinotok i brak możliwości przełykania,
- wydawanie nienaturalnych dźwięków,
- opadająca żuchwa,
- problemy z oddychaniem.
Zwierzęta mięsożerne zakażone wścieklizną umierają najczęściej przez niewydolność układu oddechowego po około 2 - 4 dniach.
Szczepienie przeciwko wściekliźnie
W wielu miejscach istnieje obowiązek szczepienia zwierząt domowych. Właściciele muszą zaszczepić pupila w ciągu trzydziestu dni od ukończenia przez kota lub psa trzeciego miesiąca życia. Następnie powinni powtarzać procedurę co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.
Każdy opiekun musi wiedzieć o tym, że niewypełnienie obowiązku zaszczepienia zwierzęcia jest wykroczeniem i skutkuje mandatem. Po przeprowadzeniu szczepienia, właściciel otrzymuje zaświadczenie, które powinien okazać w razie ewentualnej kontroli. Często wystarczający jest również wpis do książeczki zdrowia.
Na wściekliznę nie ma lekarstwa, to dlatego szczepienie jest jedyną drogą do tego, żeby uniknąć zachorowania. Jest ono obowiązkowe w naszym kraju już od dawna, a pomimo tego cały czas odnotowywane są nowe przypadki choroby.
Jeżeli konkretna osoba miała kontakt z psem, który jest zakażony wirusem, powinna zostać natychmiast zaszczepiona. Warto pamiętać również o tym, że szybkość rozwoju choroby zależy od miejsca, w którym nastąpiło zakażenie. Pokąsanie w okolicy twarzy, szyi, a także innych mocno unerwionych miejsc wiąże się z mniejszą ilością czasu na reakcję. Czas inkubacji wirusa najczęściej liczony jest w tygodniach, choć zdarzają się przypadki, w których choroba rozwijała się nawet kilka miesięcy.
