Putin rzeźnikiem? Oh la la!

Cały świat widzi, że Rosja nie prowadzi regularnej wojny, tylko poluje na cywilów. Rosyjskie rakiety wycelowane są w szkoły, szpitale, przedszkola, schrony z napisami "tu są dzieci". Żołnierze okupanta otwierają ogień do autobusów wywożących ludzi z najbardziej zagrożonych terenów. Ukraińcy puszczają w świat nagrania, w których rosyjscy żołnierze wprost mówią, że będą "rozp...alać cywilów", bo tak każe mateczka Rosja.

Mateczka, nie jest przykładem szczególnie troskliwego rodzica. Swoim dzieciom, które gotowe są mordować i oddawać za nią życie nie dostarcza nawet jedzenia i paliwa do czołgów. Mimo tego, zadowolona z siebie i rozparta na swoim złotym tronie przy długim stole na Kremlu, wydaje z bezpiecznego dystansu komendy zachęcające do coraz większego okrucieństwa. Rosjanie, nie mogąc poradzić sobie z fizycznym zajęciem Mariupola po miesiącu oblegania go, zażądali by miasto skapitulowało. Mieszkańcy odpowiedzieli już tradycyjnym "Idi...", co okupanta doprowadziło do furii. Kreml wydał wyrok na miasto skazując je na śmierć z braku żywności, leków i dobijając je kolejnymi atakami rakietowymi. Mariupol jest dla Rosjan tym, czym było oblężenie Masady dla Rzymian - symbolem imperialnego okrucieństwa, znakiem pogardy dla ludzkiego życia i bestialstwem, jako jedyną odpowiedzią Zła na bohaterstwo obrońców.

Są jednak na świecie tacy, którzy uważają, że zanim przejdziemy do konkretnych czynów mających powstrzymać terror w Ukrainie, najpierw wypada ustalić pewne kwestie związane z semantyką. Odwiedzający Polskę prezydent USA nazwał Putina "rzeźnikiem". Emmanuel Macron jako telefoniczny przyjaciel rosyjskiego przywódcy, nie mógł nie zareagować na ten straszny afront.

Dzięki psychologicznej przenikliwości prezydenta Francji, wreszcie zrozumieliśmy: żeby powstrzymać wojnę, trzeba być po prostu miłym dla Władimira. Władimir to doceni i nakaże odwrót.

Inna sprawa, że Putin musi czuć się coraz bardziej osamotniony. Opuszczają go kolejni ministrowie i doradcy. Prezydent Rosji poczuł się tak przygnębiony, że rozkazał wygenerować sobie wirtualnego Siergieja Szojgu. Krążą wieści, że Władimir w chwilach rozpaczy ogląda zapętlone wystąpienie ministra obrony i wspomina dawne czasy, gdy we czwórkę z Ławrowem i Pieskowem stanowili zgraną paczkę. Te czasy mogą nie wrócić. Szojgu tak przeżył niepowodzenia armii w Ukrainie, że podobno wylądował w szpitalu. Możemy być pewni, że myśli i modlitwy papieża Franciszka będą mu towarzyszyć aż do końca.

Z Ukrainy dobiegają też lepsze wiadomości. Zełenski nadal jest Zełenskim, co oznacza gwarancję silnego, mądrego i pełnego klasy przywództwa. Rosjanie dalej są Rosjanami i ponoszą spektakularne straty, a Ukraińcy dalej są najdzielniejszymi ludźmi na świecie i postanowili, że zamiast się bronić, przejdą do ofensywy.